Biocentrizmi i Robert Lanzas: Koha dhe vdekja si iluzione të mendjes njerëzore
Në një botë të mbushur me pyetje të panumërta për kohën dhe jetën, shkenca dhe filozofia shpesh kanë ofruar teori të ndryshme për të shpjeguar ekzistencën tonë. Një nga teoritë më të reja dhe provokuese vjen nga shkencëtari i njohur Robert Lanza, i cili ka zhvilluar teorinë e biocentrizmit, që sugjeron se koha dhe vdekja janë iluzione të krijuara nga mendja njerëzore.
Lanza, i njohur për arritjet e tij në biologji dhe fusha të tjera të shkencës, argumenton se Universi dhe jeta janë të lidhura ngushtë, dhe se krijimi i Universit është më shumë një fenomen biologjik sesa një aksident fizik. Sipas tij, koha dhe vdekja nuk janë asgjë tjetër përveçse produkt i mendjes njerëzore, që dëshiron t’i kuptojë dhe t’i masë ato, por që, në fakt, nuk mund t’i kontrollojë.
Një nga aspekte më të rëndësishme të teorisë së biocentrizmit është ideja që jetën e matim dhe e përjetojmë përmes perceptimeve tona, dhe se koha, ashtu si edhe vdekja, është një konstrukt që varet nga këndvështrimi ynë. Sipas Lanzas, nëse ne jemi të besuar se koha ka një fillim dhe fund, ajo do të na duket e tillë. Por përkundrazi, ajo mund të jetë një vijë e pafundme e përjetshme, që nuk ka asnjë kufi të natyrshëm.
Për të mbështetur këtë teori, Lanza përdor shembuj të ndryshëm nga filozofët e mëdhenj si Aristoteli dhe Platoni. Aristoteli, për shembull, ka krijuar konceptin e fatalizmit, duke argumentuar se të gjitha ngjarjet që do të ndodhin janë tashmë të paracaktuara dhe të pashmangshme. Kjo mund të lidhet me biocentrizmin, pasi Lanza mendon se veprimet tona kanë ndikim në mënyrën se si evoluon Universi, por gjithçka është e destinuar të ndodhë sipas një plani të paracaktuar.
Një tjetër filozof që ka prekur temën e kohës dhe jetës është Platoni, i cili ka argumentuar se koha është një abstrakt, që nuk mund të përcaktohet nga hapësira apo momentet e kaluara dhe të ardhshme. Ndërsa Aristoteli e ka konsideruar kohën si të pafundme, Platoni ka theksuar se ajo është një element i pandryshueshëm që është përtej çdo kufiri njerëzor.
Biocentrizmi i Lanzas propozon një shembull të ri për perceptimin e kohës dhe ekzistencës. Në këtë teori, koha është një iluzion i krijuar nga mendja jonë, dhe e gjitha ajo që përjetojmë në këtë jetë ka një lidhje të ngushtë me perceptimin dhe ndërgjegjen tonë. Pavarësisht se nuk mund të matim kohën ose vdekjen në një mënyrë absolute, mendja jonë krijon këto koncepte për t’i kuptuar ato.
Në fund, biocentrizmi sfidon mënyrën se si ne mendojmë për jetën, vdekjen dhe kohën. Ai sugjeron se jeta është një udhëtim i pafund dhe se koha dhe vdekja janë vetëm produkte të mendjes njerëzore. Kjo teori tërheq vëmendjen e shkencëtarëve dhe filozofëve, duke hapur diskutime të thella mbi natyrën e ekzistencës dhe rolin e ndërgjegjes në formimin e botës që perceptojmë.
